XXVII. „…i zapadła ciemność.”

Hej Wam !!! Przepraszam za długą nieobecność :* Mam teraz rekolekcje, w czwartek wycieczkę a w piątek Dzień Wiosny, więc postaram się nadrobić zaległości :) Poniżej macie nowy rozdzialik :) Całuski :***

--------------------

Obudziłam się wcześnie rano. Słońce dopiero wschodziło. Powoli otworzyłam powieki. Leżałam przodem do drzwi balkonowych, przykryta kołdrą po pachy. Miękka pościel łaskotała moje nagie ciało. Duży i szczery uśmiech pojawił się na mojej twarzy, kiedy przypomniałam sobie zdarzenia z nocy. Max, ta delikatność, bliskość, jego zdecydowanie i pewność. Nie wspomnę już o silnych ramionach, w których czułam się bezpiecznie…cudowne uczucie. Zamknęłam oczy, żeby wszystko wróciło z dokładnymi szczegółami. Zastanawiałam się, czy Max wciąż tu jest, czy zwiał… żeby sprawdzić, ruszyłam się tak, jakbym dopiero się obudziła i niby to, przez czysty przypadek dotknęłam stopą jego uda. On też się poruszył, a już po chwili przytulał mnie od tyłu, obejmując jedną ręką, która spoczęła na moim brzuchu. Oparł brodę o moje ramie i przyległ do pleców.

-Cześć, śliczna.- szepnął mi wprost do ucha, co wywołało u mnie miłe dreszcze. Uśmiechnęłam się jeszcze szerzej.

-Cześć panie ładny.- odpowiedziałam.

-Teraz już wiem, dlaczego w szkole tak się ucieszyłaś.- zamruczał mi do ucha, a ja wybuchałam nagłym i głośnym śmiechem. Sama nie wiem, dlaczego… Radość rozpierała mnie od środka, a w żołądku czułam miłe łaskotanie.- Powiedziałem coś nie tak???

-Nie.- wykrztusiłam robiąc przerwę w śmianiu się.

-To, dlaczego się śmiejesz???- poczułam jak się uśmiecha.

-Śmieję się, bo jestem szczęśliwa.- powiedziałam, odwróciłam głowę, ujęłam jego twarz w dłonie i pocałowałam. Przekręcił się tak, że znalazł się nade mną. Całowaliśmy się, kiedy w całym domu pogrążonym w ciszy, rozległo się trzaśnięcie drzwiami. Oderwaliśmy się od siebie, po czym spojrzeliśmy na zegarek stojący na szafce nocnej.- To Chris. Wrócił od kumpla. Rodzice będą za dwie godziny. Swoją drogą niewychowany ten mój braciszek, żeby z samego rana trzaskać drzwiami- Max poruszył brwiami i wpił się w moje usta. Zaśmiałam się cicho.

-Byłaś cudowna.- mruknął potrącając swoim nosem o mój.

-To samo mogę powiedzieć o tobie.- popatrzyłam mu w oczy. Tańczyły w nich wesołe iskierki.

-Co robimy ze szkołą???- powrócił na miejsce obok mnie i wodził opuszkami palców po moim ciele.

-Mmmm nie mam na nią ochoty. Zróbmy sobie wolne.- uśmiechnęłam się do niego szeroko.

-Jak chcesz. Tylko nie miej potem pretensji, że o czymś nie wiesz.- przekręciłam się na bok i przyciągnęłam. Poczułam jak chłopak wstaje, odwróciłam się i zobaczyłam jak zapina spodnie.- Wsiąkł mi pasek.- powiedział, schylając się w poszukiwaniu zguby. Bez namysłu sięgnęłam na podłogę po mojej stronie i tak jak myślałam:

-Znalazłam.- powiedziałam, a Max uśmiechnął się szeroko. Oparł się jedna ręką o łóżko, drugą sięgnął po pasek. Potem opuścił pokój.

Popatrzyłam w stronę okna i po krótkim namyśle wstałam. Zarzuciłam na siebie szlafrok i wyszłam na balkon. Uderzyła we mnie fala chłodnego powietrza. Oparłam się o poręcz i spojrzałam na trawnik od podwórka, pokryty poranną rosą. Odetchnęłam świeżym, jeszcze nocnym powietrzem. Noc była…idealna. Przeszliśmy z Max’em na kolejny poziom w naszym związku, a wszystko jest w, jak najlepszym porządku. Po paru chwilach rozmyślania nad wszystkim po kolei, wróciłam do pokoju, ubrałam się w koronkową białą bieliznę, zwiewną białą sukienkę w czarne groszki, a włosy związałam w luźnego kłosa na bok. Zeszłam na dół i skierowałam się do kuchni, skąd dochodziły smakowite zapachy. Kiedy tylko przekroczyłam próg, przy kuchni zobaczyłam Max’a w samych spodniach. Przyprawiał jajecznicę.

-Max to, że jesteśmy w moim domu po upojnej wspólnej nocy, z bratem, który właśnie gnije w swoim pokoju, nie znaczy, że obnażanie się jest zwyczajne.- uśmiechnęłam się, po raz któryś studiując jego klatkę piersiową i umięśniony brzuch, czyli tzw. kaloryferek :)

-Wiem, wiem. Ale…- przerwałam mu.

-Zaraz znajdę ci jakiś podkoszulek.- powiedziałam i pobiegłam do łazienki. Może mój wspaniałomyślny brat, zostawił tam jakiś T-shirt. Przekopałam każdą stertę ubrań, ale nie znalazłam nic przyzwoitego. No dobra, trzeba poszukać pomocy. Skierowałam się do pokoju brata i cicho zapukałam. Otworzył po krótkim czasie. Kiedy zobaczył, że za progiem stoję ja, podniósł brwi, po czym zmarszczył je i nie dając mi dojść do słowa, wskazał palcem moją osobę.

-Tyyyy. Czekaj, czekaj…Przed domem stoi samochód Max’a, wczoraj byliście na kolacji, daję sobie rękę uciąć, że był w garniturze, a to oznacza, że miał na sobie koszulę…analizując to wszystko, przychodzisz tutaj prosząc mnie o podkoszulek, a jeśli nie to jestem ciemnym człowiekiem.- podniosłam brwi i uśmiechnęłam się lekko.

-Skąd ty…

-Intuicja i czysta logika.- puścił mi oczko.- Poczekaj chwilę.- wykonałam jego polecenie. Po chwili wrócił z szarym podkoszulkiem na ramiączka.- Powinna być dobra.

-Dzięki.- rzuciłam i uśmiechnęłam się nieśmiało. Wycofałam się i wróciłam do kuchni, po czym rzuciłam przedmiotem w Max’a.- Trzymnij.- złapał jedną ręką.

-Dzięki. Z pomidorem czy ogórkiem???- zapytał wyjmując tosty z tostera.

-Pomidor.- udzieliłam odpowiedzi wyjmując z szafki kawę. Mięśnie brzucha i wyrzeźbiona klatka piersiowa były wyraźnie widoczne, dzięki obcisłej szarej koszulce. Dzięki ramiączkom mogłam zerkać kątem oka na mięśnie rąk.

Włączyłam radio i spojrzałam na zegarek, kontrolując czas. Zostało nie całe półtorej godziny. Boziu 7:30…strasznie wcześnie ;D Max właśnie kończył robić tosty jednocześnie smażąc jajecznicę. Kończyłam robić kawę, kiedy chłopak przytulił mnie od tyłu, oplatając mój brzuch.

-Co tam???- zapytałam.

-Mam do ciebie bardzo ważne pytanie…- o-oł. Coś się kroi. Odwróciłam się i spojrzałam mu w oczy.

-Stało się coś???

-W pewnym sensie.

-Maaaax…- zapadła długa cisza.

-Gdzie są talerze???- zapytał, po czym wybuchnął śmiechem. Myślałam, że go uduszę!!! Ja tu zachodzę w głowę, co się kurka stało, a ten sobie żarciki urządza.

-Osz tyyyyy !!!!- sprzedałam mu sójkę w brzuch i zaczęłam się śmiać razem z nim.- Myślałam, że to coś poważnego, a ty sobie kącik żartów urządzasz. Wiesz, co??? Ughhh uduszę cię kiedyś, zobaczysz!!!

-Oj no przepraszam.- pocałował mnie krótko.- To gdzie są te talerze??

-Przecież jak byłam chora, to robiłeś mi obiadki. Już nie pamiętasz???

-Szafka, w której ostatnio je widziałem jest zajęta przez przyprawy, koszyczki i tego typu rzeczy.- a fakt. Robiłyśmy z mamą przemeblowanie (jeśli można to tak nazwać).

-Yyy faktycznie. Pierwsza szafka od okna.

Nakryłam do stołu, a Max postawił na nim gorące, pysznie pachnące i ładnie wyglądające śniadanie. Przez cały czas, jakaś wewnętrzna radość rozsadzała mnie od środka. Nie wiedziałam, że będzie to trwać tak długo. W końcu jestem z Max’em już…prawie pięć miesięcy!!! O kurczę… Poczułam miłe łaskotanie w żołądku. Nagle przypomniało mi się, że w domu jest jeszcze jeden osobnik.

-Dokończ robić kawę, ok???- zwróciłam się do Max’a. Wyszłam z kuchni, weszłam na pierwszy stopień schodów i krzyknęłam.- Chris!!! Jesz z nami ?!?!?!

-Nie dzięki!!! Jadłem u Peter’a!!!- odkrzyknął.

-Ok!- wróciłam do kuchni i na wejściu powiedziałam.- Trzeba będzie się zmyć do ciebie, bo jak moi rodzice nas razem zobaczą w domu, a ty będziesz miał na sobie wyjściowe spodnie i podkoszulek mojego brata, to będziemy się spowiadać.

-Nie ma sprawy.- uśmiechnął się do mnie i wskazał otwarta dłonią na miejsce przy zastawiony stole.- Pani, zapraszam.- zaśmiałam się cicho i zajęłam miejsce.

Śniadanie przebiegło w miłej atmosferze. Śmialiśmy się, opowiadaliśmy różne rzeczy, zwierzaliśmy się sobie, wymienialiśmy wrażenia po ostatniej nocy, karmiliśmy się nawzajem. Po prostu bajka!!! Potem razem zmyliśmy naczynia, ubłagałam Chris’a, żeby nas krył i pojechaliśmy do Max’a. Uwielbiam jego dom, pokój i…ooo!!! Trzeba będzie wypróbować jego łóżko ;) Pani Sophija była cała w skowronkach kiedy mnie ujrzała...Swoją drogą, zaczynałam się martwić. Wyglądała gorzej. Schudła, miała sińce pod oczami i zamglone oczy…Kiedy ją zobaczyłam spoglądając zza rogu, musiałam się uspokoić zanim weszłam do pokoju.

Mimo to, zacisnęłam zęby i porozmawiałam trochę ze staruszką. Potem usunęliśmy się z Max’em do siebie i spędziliśmy miły dzień. Robiliśmy wiele fajnych rzeczy, wiele głupich rzeczy, oglądaliśmy filmy, dostałam kolejną lekcję gry na gitarze, obowiązkowa bitwa na poduszki też była. Około trzynastej poszliśmy do kuchni i wpadliśmy na genialny pomysł, żeby upiec ciasto. Chłopak wyciągnął starą książkę kucharską i wzięliśmy się do pracy. W końcu nie wytrzymałam i Max dostał mąką w twarz. To był dopiero początek. Najpierw poszła połowa mąki, a potem mój wspaniałomyślny chłopak zaczął się zbliżać z łobuzerskim uśmiechem i jajkiem w ręku…

-Max..- powiedziałam wyciągając ręce przed siebie.- Max, daj spokój. Max…- zaczęłam cofać się do tyłu. Chłopak gwałtownie skoczył w moim kierunku.- Max!- rzuciłam się do ucieczki. Ganiał mnie po całym domu, a ja śmiałam się w niebo głosy. W końcu złapał mnie od tyłu za brzuch, podniosłam ugięte nogi, a chłopak zaczął kręcić się w kółko. Mój śmiech niezaprzeczalnie było słychać na obu krańcach kraju. Byłam szczęśliwa jak cholera! Kiedy z powrotem dotykałam nogami ziemi, Max lekko mnie przytulił i szepnął:

-Kocham cię mała.

                                                                         

(…)

~Kilka miesięcy później~

-Będę za dziesięć minut.- powiedziałam i rozłączyłam się. Schowałam telefon do torebki.

Czerwiec. Mmmmm mój ulubiony miesiąc. Nie za zimno, nie za gorąco- perfekcyjnie!! Wracałam właśnie z pracy. Za niecałe trzy tygodnie mamy zakończenie roku i WAKACJE!!!! Planujemy z Max’em dwutygodniowy wypad do Rio de Janerio. Zbieramy kasę od dwóch miesięcy i chyba nasz plan wypali!! Jeej, jak się cieszę. Kilka dni temu zdecydowałam się skrócić włosy i rozjaśnić sobie końcówki. Powiem Wam, że nawet nie źle wyglądałam. Lekki letni wiaterek zafalował moją luźną bluzką na ramiączka. Uwielbiam ten zestaw. Czarne krótkie spodenki, biała bluzka na ramiączka i czarne sandałki na koturnach.

Przechodziłam koło wejścia do parku, kiedy zostałam brutalnie pociągnięta do tyłu, a na głowę wciągnięto mi worek. Okulary dawno spadły na ziemię. Poczułam silne uderzenie w tył głowy i zapadła ciemność…

--------------------

Jakiś taki dziwny wyszedł...nie jestem z tego rozdziału zbytnio zadowolona :/